N. B.Voorlopig programma, onderhevig aan aanpassingen. Indien u op de hoogte wenst te blijven gelieve hier in te schrijven.
Tijdens de jaren 1950 studeerde Stockhausen Musique concrète bij Pierre Schaeffer in Parijs en werkte daarna in de NWDR-studio voor Elektronische Musik. In die tijd werden de twee nationale scholen beschouwd als onverzoenbaar, maar in zijn eerste meesterwerk combineert Stockhausen ze op briljante wijze. Zijn “concrete” materiaal bestaat uit een jongen van 12 jaar die het gezang van de drie heilige kinderen uit het Boek van Daniël zingt; Stockhausen maakt gebruik van fragmentatie en superpositie om de stem van de jongen meer abstractie te verlenen, terwijl de zuiver electronische geluiden op menselijke klinkers en medeklinkers gaan lijken. Dit is tevens de eerste compositie van Stockhausen die quadrafonische geluidsprojectie gebruikt om de ervaring van geluidsonderdompeling te creëren.
Verder lezen: Wikipedia article (Engels).
In Stockhausens tweede electronische meesterwerk neemt het ruimtelijke element nog meer toe aan belang, met geluiden die de luisteraar omcirkelen aan duizelingwekkende snelheden. Om deze effecten te bereiken gebruikte hij een luidspreker op een draaitafel, opgepikt door vier microfoons. Het is verbluffend deze muziek vandaag te horen en te beseffen met welke primitieve middelen ze werd geproduceerd. Kontakte is eveneens de meest volmaakte realisatie van Stockhausens theorie van de tijd, die toonhoogte, ritme en vorm beschouwt als verschillende aspecten van één enkel fenomeen. Stockhausen maakt deze relaties hoorbaar door ons mee te nemen op een “fantastische reis” doorheen de interne werking van het fenomeen geluid.
Verder lezen: Wikipedia article (Engels).
In 1974—1975 componeerde Stockhausen twaalf melodieën voor de tekens van de dierenriem. Deze melodieën vormden de basis voor zijn liedcyclus Tierkreis, het ritualistische muziek-theaterstuk Musik im Bauch, en het monumentale Sirius voor twee zangers, twee instrumentisten en electronische tape. Sirius kan worden beschouwd als Stockhausens Vier-Seizoenen-oratorium, gepresenteerd door ruimtewezens. De vier solisten vertegenwoordigen elk een seizoen en een element: de trompet is Vuur/Lente, de sopraanstem is Water/Zomer, de basklarinet is Lucht/Herfst en de basstem is Aarde/Winter. Stockhausen maakte vervolgens versies van de lente-, herst- en wintersecties met één solist en tape. De wintersectie (Capricorn) werd geschreven voor en ging in première met Nicholas Isherwood. De Verkondiging is ook onderdeel van Capricorn; het vormt de finale van Sirius, waarna de vier solisten worden “opgestraald” naar het moederschip.
Verder lezen: Wikipedia article on Sirius. (Engels)